Mənim sevimli yaddaşım

Hospitaldan evə dönən qazini qarşılamağa gəlmiş məhəllə uşaqları üçrəngli bayraqları yellədə-yellədə şənlənir, gah tək-tək aramla, gah da hamısı birağızdan qışqırırdı: "İgid əsgər, səninlə qürur duyuruq!", "Qarabağ Azərbaycandır!", "Qazimizə eşq olsun!", "Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz!". Xəfif, lakin təptəzə ovqatla nəfəs alan camaat, qonum-qonşu, qohum-əqrəba arasında başı bəyaz örpəkli, bəstəboy bir qız da vardı; o, gülmürdü, qışqırmırdı, izdihamın arxasında, qonşu arvadların yanında sıxıla-sıxıla durub əl-qol açanlara baxır, arabir xırda yumru burnundan sürüşüb boyasız dodaqlarının altına düşən ağ maskasını düzəldirdi.