Biri vardı, biri yoxdu, bir qaranquş vardı. Qaranquş bir evin eyvanında yuva qurmuşdu. Ovuc boyda, qəşəng bir yuva. İçərisində də ətcəbalalar vardı. Gündüzlər yuvada ancaq balalar olardı.
Baba və nəvə
Baba lap qocalmışdı. Ayaqları gücdən düşmüşdü, gözlərinin işığı getmişdi, dişləri tökülmüş və qulaqları da ağır eşidirdi. Yediyi zaman xörək ağzından tökülürdü.
Usta Bəxtiyar
Bir gün zalım bir padşah əyanları arasında oturub onun haqqında deyilən təriflərə fərəhlə qulaq asırdı. O, vəzirindən soruşdu: – Vəzir, dünyada məndən daha bəxtiyar adam varmı?..
Sağ ol, ana dilim
Yollarım sınandı yad ölkələrdə, Neçə yad dodaqda səsləndi adım. Sağ ol, ana dilim, məni heç yerdə Köməksiz qoymadın, yalqız qoymadın.
İlan və qurbağa
Günlərin bir günündə Bir zalım İlan Bir Qurbağa tutmuşdu Göl qırağından. Qışqırırdı Qurbağa, Hey dad edirdi.
